හීන මන්දාකිණිය..........

හිරු නැගෙත් එක් අළුයමේ
මවක් හැඩවී
බිලිදු හිනැහී
මෙලොව එළි දුටු දා පටන්
බැදුනු බැමි කෙලවර නැතේ

දහස් ගනනින් සිහින පොදි බැද
දහස් වර නෙක කම් කටොලු මැද
හිනැහෙමින් ඇස් හඩවමින්
සොයා යන්නේ කුමක් දෝ අප??

සොබාදහමට වෙමින් අවනත
ඉපදී හැදී මියදී ගියත්
සිතක් වේ නම් කළු ගලක් මෙන්
කුමට සෝ ලතැවුල් ඉතින්

ජීවිතේ අපෙ රගමඩල නම්
අපි සැවොම එහි නළුවො නම්
තාවකාලික නැවතුමේ
සොයන සැනසුම් මුලාවක්

දුගද හමනා අපෙ කයේ
සුවද හමනා අපෙ ගුණේ
බුදුන් දෙසු දම් අපමණේ
සසර දුක කෙළවර නැතේ

දිවිය දෙස නුවණින් බලා
සිතමු නිති ධන හැගුමෙනා
සියලු බාධක බිද හෙලා
නැගී ඉමු රන් හිරු ලෙසින්..............................